Οι συντελεστές της παραμονής!

 

Με το πρόσημο να είναι αναμφίβολα θετικό, δεδομένων των συνθηκών και των δυσκολιών, καθώς επίσης και του χαμηλού μπάτζετ, η Καστοριά έγραψε τον επίλογο σε μια χρονιά καθιέρωσης και προσαρμογής στη Γ΄ Εθνική, στην οποία άφησε το στίγμα της.

Οι <<γουναράδες>> πραγματοποίησαν εξαιρετικό πρώτο γύρο, κοίταξαν στα μάτια δύο φορές τη Λάρισα, ενώ ανέδειξαν νέους παίκτες με τους Κορησιώτες: Τσόπρα και Γεωργιάδη, να ξεχωρίζουν στα περισσότερα παιχνίδια από τους αντίπαλους υπόλοιπους συνομηλίκους τους.

Επιπρόσθετα αρκετοί παίκτες,δούλεψαν σκληρά και βελτιώνοντας θεαματικά την απόδοσή τους αποτελούν πόλο έλξης για συλλόγους υψηλότερων κατηγοριών με τους εξίσου νεαρούς Σαββαϊδη και Κεφάλα να προσελκύουν πάνω τους τα βλέμματα ούκο λίγων σκάουτερ της Βορείου Ελλάδος.

Ισχυρά περιουσιακά στοιχεία πρέπει να λογίζονται οι Μπαϊρακτάρης και Σουμέλας, που <<κούμπωσαν>> ιδανικά στο κέντρο της άμυνας, αποδεικνύοντας ακόμη και στους πιο σκληρούς επικριτές τους πως έχουν όλα τα φόντα να σταθούν και εν συνεχεία καθιερωθούν σε υψηλότερο και ανταγωνιστικότατο επίπεδο.

Επένδυση για το μέλλον πρέπει να θεωρηθούν οι ταχύτατοι μπακ που δεσπόζουν πλάγια στα μετόπισθεν με τους Τούλιο και Χριστοφορίδη να προσδίδουν σταθερότητα στα άκρα της οπισθοφυλακής.

Στο χώρο της μεσαίας γραμμής ο <<βιονικός>> Κεφάλας ξεχώρισε σα τη μύγα μες το γάλα, τρέχοντας πολλά χιλιόμετρα και αποτελώντας βαρόμετρο με την απόδοσή του για τη συνολική εικόνα της ομάδας.

Στα φτερά της επίθεσης είδαμε το παλιό καλό Ματζάνα με άξιο συμπαραστάτη του το δεινό σκόρερ Βελλίδη, ενώ κανείς δε μπορεί να ξεχάσει τις ατομικές ενέργειες του μπουκαδόρου Σολομωνίδη, που προκάλεσε τεράστια ρήγματα στις αντίπαλες άμυνες.

Όσο αναφορά τη κορυφή της γραμμής κρούσης η παρουσία του Αλεξανδρίδη υπήρξε σίγουρα καταλυτική. Δεν ήταν μόνο τα εφτά φετινά γκολ, τα τέσσερα κερδισμένα πέναλτι και ο διψήφιος αριθμός ασίστ που μοίρασε, αλλά και ο μοναδικός τρόπος που γίνονταν κάτοχος και εξαίρετος χειριστής της μπάλας.

Τέλος οι επιστροφή του Παπαδόπουλου αποδείχθηκε καθοριστική στα κρίσιμα σημεία, με τον αρχηγό να πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις και σκοράροντας έξι τεμάχια να οδηγεί το ιστορικό σωματείο στα μονοπάτια των επιτυχιών.

Σημαντικότερο εν κατακλείδι συστατικό της τεράστιας δεδομένης των αναλογιών επιτυχίας, αποτελεί αδιαμφισβήτητα η ψυχή, το πάθος και η αυταπάρνηση των ποδοσφαιριστών να καταθέσουν τα όπλα, όταν όλα στο σύλλογο έμοιαζαν διαλυμένα!

Ενωμένοι σα μια γροθιά, άντεξαν τα δύσκολα και απέδειξαν πως τα λεφτά δεν είναι εκείνα που παίζουν ποδόσφαιρο, με την ομοψυχία και την αποφασιστικότητα τους να μην έχουν προηγούμενο, ξεπερνώντας έτσι κάθε ρεαλιστική προσδοκία και συνθέτοντας ένα από τα πιο τρελά σύγχρονα ποδοσφαιρικά παραμύθια!

Άξιοι συγχαρητηρίων φυσικά είναι δύο νεαροί προπονητές που ήρθαν σε διαφορετικές περιόδους και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά πέτυχαν αμφότεροι τους μεγάλους στόχους που είχαν θέσει.

Κορμαρής και Λέτσιος έφεραν εις πέρας την αποστολή που είχαν αναλάβει με το έργο τους να κρίνεται απόλυτα επιτυχημένο!

Ο πρώτος συστήθηκε στο φίλαθλο κοινό με το εντυπωσιακό σερί των έξι διαδοχικών νικών που μετά το εφιαλτικό ξεκίνημα (2 ήττες σε 3 ματς) μονιμοποίησε την ομάδα στη πρώτη τετράδα του βαθμολογικού πίνακα!

Η αποχώρησή του τα Χριστούγεννα (σχετίζεται με τεράστια οικονομικά αλλά και διοικητικά προβλήματα) έφερε τα <<καναρίνια>> στο χείλος του γκρεμού, με το Βολιώτη τεχνικό να εμφανίζεται στο προσκήνιο και αντιμετωπίζοντας ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες, να κατορθώνει να διατηρήσει το σύλλογο στη κατηγορία.

Ήταν επόμενο πως οι <<ερυθροκίτρινοι>> κάποια στιγμή θα λύγιζαν και όντως φλέρταραν έντονα με χαρακίρι και υποβιβασμό, όμως δεν είχαν πει τη τελευταία τους λέξη και καταθέτοντας τη κρίσιμη ώρα σώμα και ψυχή μες το γήπεδο (εκεί όπου μπαίνοντας ξεχνούσαν κάθε τους πρόβλημα) έφεραν τόσο ένα παλικαρίσιο διπλό μες τη Κοζάνη όσο και ένα εξίσου σπουδαίο στη ‘’ζούγκλα’’ του Κορδελιού!

Εν τέλει όλα πήγαν καλά και η περιπετειώδης αυτή σεζόν, ολοκληρώθηκε με happy end σε μια γλυκιά πραγματικότητα…